Tinkdei
Der falt in kaart troch de brievebus mei in wite roas der op. Ik pak him op. It sil wol in ùtnoeging wèze foar in barbeque dat hjoed de dei wisânsje is. As in ùtnoeging fan in breidspear dy hun sulveren as gouden brulloft fiere wol. Dat hat mei ùs jierren te krijen en komt gauris foar.
Mar it is wat oars. Ik doch de slûf iepen en ha it efkes dreech. Der stiet “Dei minsken. Hjir in kaartsje ta oantinken oan jim âldste soan. Moarn is it syn tsjerdei en sa`n dei bringt altiid in bulte oantinkens mei oan him. Folle sterkte tawinske.”
Wat binne der dochs leave minsken …
Dizze kaart komt by de oare oantinkens yn in spesjaal album.
Moai… minsken dy`t ynfiele kinne wat it is om in bern te ferliezen…en it mei jim diele wolle. In goede dei tawinske.
Op zulke teksten rekenen we niet meer na zoveel tijd.
En dan is het een verrassende pijn die goed doet.
En: wie goed doet, die goed ontmoet.
Dat heb je mooi verwoord, Appelfrommes. Niks aan toe te voegen.