“Mevrouw, de  man die U moet hebben is op cursus.”

Ik skilje mei it kantoar fan ùs bouwferieniging. Ik wol graach in kraan bûtendoar ha en wol witte as sy in leadjitter beskikber hawwe. Nei dat ik ferline jier myn pols brutsen ha, seit myn pols as ik de swiere jitter  ùt de goatstien til,  doch it sels mar... En mei dizze droechte like it my ferhipte handich as ik san ding bûtendoar  hie.

Nei dat ik foar de seisde kear besocht ha om de man te pakken te kryen nimt it selsde frommeske de telefoan oan. Se kin my al en as âlde bekinden begjinne wy oer wat ùs deis yn`e besnijing hâld. Ùteindelik is de leatjitter noch op kurses.

Wat sil ik it frommeske misse as de man west hat. Soe der wol wetter ùt dy kraan komme, freegje ik my ôf ,  hy hat sa folle leard?