Alles moat grien wèze hjoed de dei. Want dat is pas natuerlik. Griene taksjes en bussen, griene tsies, griene aaien en griene stream. It moat allegearre ECO wèze.
En yn dat ramt wol ik ùs tùnskuttings ferve. Grien fansels. “Moat dat nò?” seit myn man; “dat diene wy in ieu allyn ek al.” “Nò,” sis ik; “alles is net ferkeard fan eartiids. “Wy sitte yn in tiid dat wy rekkenje mar ek om it miljeu tinke moatte.” “Nò, ferve is ferve.” seit er.
Ik gean nei in saak dy oars neat as ferve hat. De griene kleuren springe jo temjitte. Dat der safolle kleuren grien bestiene hie ik gjin weet fan. Ik klamp in feint oan en lis him de saak ùt. “Moat jo dwaan.” seit er. Hy is my wat te enthousiast mar dy jonge wol ek hannel dwaan, fansels. En sa bin ik letter oan it skilderjen. Op it ein fan de dei is it karwei klear.
Ik lis ùtpoept yn in tùnstoel. Max is in griene Jack Russel wurden en ik sels ha noch nea sa grien west neffens myn man…
