Wiet
“Mem moat wol oppasse, hear!” seit myn soan. “Werom?“, sis ik; “Ik gean de doar net út.“
“It kin wol es stoarm rinne, aanst…“, giet er fjirder. “Hoe sa?” freegje ik. “Nò, sat it nò liket ferkeapet mem wiet.” “Hâld dochs op.“
Ik ha it stek krekt ferve en as warskôging stiet er ‘WIET’ op. “Nò, dat wit in gebrûker net, hear.” seit er. As de deale set ik er “NAT“ op, tsjin myn aard yn. Min moat ek al mei de Fryske taal oppasse. ‘It moat net gekker wurde.‘ foeterje ik by mysels.
We hawwe gjin klanten hân. It wie te ‘nat’, tink ik.
It stek ha ik yn in prachtiche kleur oranje ferve. Wy krye dochs yn koartens de Olympyske Spelen, nèt?
Die zoon toch!
Je komt dus ook al aardig in de stemming met je oranje tintjes, maar ik dacht dat dat om koninginnedag was.
Nè,foar ùs hat keneginnedei in oare betsutting.Do hearst er wol mear fan.
Oei, hopelijk niet _die_ moeilijke dag.
Ik ga zelf vanaf zondagavond een week het land uit.
Jodelen met 8 vrienden, waaronder mijn gekke jeugdvriendin, nog uit Donkerbroek.
Fijne dagen, en veel plezier ik zal jou missen op mijn “side”.
Ik ga alle stukjes van je teruglezen als ik terug ben, maak ik een uitzondering voor.
Het is een heel ander genre dan jij gewend bent te schrijven.Ik teken maar wat op wat op mijn dagelijks pad komt.Jij bent een echte schrijfster een filosoof en soms nog meer…
Maar jij tekent leuke stukjes op, vaak heel geslaagd voor een brede glimlach. En omdat je het zo kort en bondig houdt (typisch Fries: geen woord te veel), blijft je humor ook langer hangen. Ik lees je echt heel graag.