“Hoe fynst dizze dan?” ropt in frou.

Ik sjoch om my hinne mar sjoch oars neat as grien. It minske is nergens te bekennen. Ik stean yn in grutte saak fan tunark. Foar dizze gelegenheid omtovere ta in hiel grut bosk. Bern krûpe oer de grûn en boartsje ferskûlje,

De man siket om syn frou en siget op in bank del. Neist my stiet in frommeske dy oan it hakketakjen is mei har freon. Se kinne it net iens wurde. Myn buorfrou hat in koarte kursus dien fan kryststikjes. Ùs oerbuorman hat in fazant bemachtige en sil him rè meitsje want dat is mannewurk. Fynt hy.

Wat is it dochs wat oer ùs hinne komt as de krystdagen er oan komme? Wêrom komt er in gefoel fan tsjinsin yn my op as ik dit allegearre oanskôgje? Komt dat fan eartiids doe ùs heit de knyn slachte wer`t ik it hiele jier op past hie? As is it de oerdreaunens fan hjoed de dei?

Wy hâlde it mar by stampotboerekool en Hemawoarst mei in gleske goeie wyn. Sa as ùs tradysje altiid west hat.