It wie wèr safier; der wie wer ien jierdei. En as er wàt is wer `t ik in glandige hekel oan ha dan binne dat jierdeis.

Earst al alles yn hûs helje. De iene moat gjin drank ha mar spesiaal suertsjewetter. Dan binne der in pear fegetariers by dus gjin Fryske woarst. “Dan mar neat,” seit myn man; “lekker goedkeap.” Mar sa wurket it net by my: ik wol it eltsenien nei it sin meitsje.

Mar ik moat sizze: it is tige slagge. It wie yn ien wurd smout. Gesellich.

In part fan de fèste hap wie troch sykte as oars wat ferhindere. In freon dy wy yn wol tweitich jier net sjoen hiene kaam unferwachts ek lâns. In neef  dy wy in pear kear yn`t jier sjogge wie der ek. De buorlju kamen er ek by. En it wie apart mar it selskip paste by elkoar. Oer polityk,  leauwen en de ekonomy wiene wy it allegearre iens. Dat komt by ùs net faak foar.

We hawwe it wer hân. We binne wer mei alles op ‘e hichte oan `t de folgjende jierdei.

Myn libbenskammeraat is juster 84 jier wurden. Wat in prestaasje nèt!