Ik smyt it roer om.“ seit er troch de telefoan.
“Wat bedoelst der mei?” sis ik ûngerêst. Want altyd as ik sokke berjochten krij tink ik; wat nò wer? Want wat is er moaier as alles bliuwd sa it is! Wylts ik sels ûnrêstich bin en reuring wol. Mar as it de bern oanbelanget, dat is hiel wat oars.
Syn relaasje is ùt en syn wurk is ûnwis wurden. “Ik sit yn in romte dy`t in draaidoar hat en ik sit er tusken yn klemme.“ seit er.
“En no begjin ik hielendal op ‘e nij. Fan nò ôf oan sil it oars.” seit er opstânnich. “Ik begjin mei myn hûs en alles wat oerstallich is en gjin nut mear hat giet er ùt. Ik sil sawol myn hûs as myn libben op de helling sette moatte.“ seit er.
“Goai nèt dingen foart der sto letter mooglik spyt fan krije silst. Sawol mei dyn husrie as mei dyn besteanswearden.” anderje ik hoeden.
Smyt it roer om mar hâld it stevich yn hânnen, en ferlies de hoarizon nèt ùt it each.
Dyn memmeminske.
