Gesellich de allesbaander oan en oerâl steane kearsen. De trije hûnen ha de waarmte fan de kachel opsocht. Twa katten ha it hegeropsocht, de oare trije fine it bûten nofliker. Gerrit, de pony, leunt tsjin de hikke oan en fernuvert him mei in baal hea. De beide Hingelbûkbargen gnoarje yn de fierte.
“Gesellich.” tink ik en skow wat tichter by de kachel. It it is wol maityd mar dochs noch huverich.
Se is hjoed jierdei, tegearre sitte wy oan de kofje en de Oranjekoeke. It petear giet oer deistiche beslommerings.
Mar dan ynienen wurd de sfear oas.
It praat komt op de nije suvelyndustry dy yn oanbouw is; twa Fryske en ien Sjineeske. “Dat levert wol tûzend banen op!” sis ik entûsjast.
Mar ynienen barst se los; “Dat gaat ten koste van dieren en de natuur.” ropt se; “Neem nou die boeren. Die willen nog meer vee, meer stallen, groter en groter moet het allemaal. En waar moet die mest heen? Ze zitten nu al met enorme overschotten.“
“Mar it jout wol wurkgelegenheid. Dat is goed foar Fryslân.” besykje ik noch. We wurde it net iens. Sy hâldt op it wolwêzen fan bist en natûr. En ik sjoch nei ùs ekonomyske belangen.
En sa gean wy ùtelkoar. Spitich dat it sa rûn is.
Unbegryp. We hawwe beide gelyk. Tink ik.
