Ik ha in eigen plakje wert ik my mysels wêze kin.
Dat gefoel hie ik eartiids al doe ik lyts wie. Dan siet ik under it plusentafelskleed dat rikte oant `e grûn ta. Der fielde ik my feilich foar strûnders sa als myn bruorren
Ik wis, der kamen se nèt de skonken fan myn âlders stienen yn `e wei. En der bouwde ik oan myn takomst wat ik letter wurde woe en sa en bespruts dat mei myn bear en poppe. Allinnich Bijke de hûn en Hiltsje de kat wisten fan dit skûlplak mar hawwe my nea ferret.
Letter yn myn libben ha ik altyd soarge foar in eigen plakje. Somstiden op de gekste plakken fan it hûs.
Bytiden op souder en dan wer under yn it sûterain. It foel net altiid mei om it geheim te hâlden. Man en bern misten my noch wol es in kear en sochten dan it hiele hûs ôf. 
Doe ha wy meielkoar praat dat elk rjocht hat op syn eigen plakje wert elts syn dreamen dreame kin.
Ik tink noch faak oan it waarme smûke skûlplakje under it plusentafelkleed wert it allegearre begong.
Feilich fiele. Der giet it om …
