Bliuw altiid dy sels …
Doe ik trouwde kaam ik yn in oar miljieu terjochte. Ik moast my oanpasse mar wat dat ynhâld hie ik gjin idee fan. Ik woe it eltsenien nei it sin meitsje. Ik wist ommers neat, tocht ik. Ik die myn ùterste bêst. Ik klaaide my sa as nimmen der krityk op hawwe soe. It hûs wie sa ynrjochte dat ik plomkes krije soe. Ik feroare fan tsjerke en gong nei gearkomsten dy by ùs miljieu pasten. In protte stipe krige ik net. Doe kamen er bern en ik krige boeken oer opfieding fan Dr. Spock. Want hja tochten dat ik ek neat wist fan opfieden. In leave muoike fan myn man syn kant sei es: “Dit komt niet goed. Ik vond jou zo`n leuke meid. Je bent veranderd.” Troch de jierren hinne fûn ik my sels wêrom en waard wer gelokkich. Ik waard wisser en doarde yn it iepenbier foar myn miening ùt tekommen. En boppedat ik hie in man troud dy fan my hâld sa as ik wie. Bliuw altiid dy sels …
“Do moast dy oanpasse.” sei myn skoanheit doe destiids.
