De Rival
Yn it ramt fan it Tsjerkepaad wie der yn ùs tsjerke in tentoanstelling fan skilderijen fersoarge troch eigen leden.
Under de tsjinst waard myn oandacht hieltyd lutsen nei ien bysûnder skilderij.
It is in sleepboatsje dat oan de kaai leit. Twa grutte lânfêsten hâlde him fêst oan de steiger. De skilder hat felle kleuren brûkt.
Blauwe golfkes mei wite skomkopkes dûnsje om him hinne. De loft is besiede mei hûnderten skieppewolkjes.
En eltse sneintemoarn hinget it boatsje noch oan de muorre.
Ik sjoch de makker fan it skilderij sitten en kin net litte om te freegjen wat it opbringe moat. We komme oerien.
“Mar net earder as it Tsjerkepaad foarby is.” seit er.
Sa sein, sa dien.
Hjoed ha se him brocht. De heak siet al yn de muorre, ik hoegde him allinnich noch mar op te hingjen.
Tige tank, Bartele Bokma. Do hast dit minske tige lokkich makke.
