Twa jonkjes komme my gekjeiend temjitte.

Se binne nei it swimbad west.

De iene is sawat njoggen jier en de oare seis, tink ik.

Se untdekke in piano en klappe net sachtsinnich de klep omheech.

“Kinne jimme pianospylje?” freegje ik en wiis nei it musykynstrumint.

Se sjogge my skrutend oan.

“As ferstiest gjin Frysk?” sis ik tsjin de âldste.

“Spreek jij Arabisch?” freget er.

In pear grutte donkere eagen sjogge my utdaagjend oan.

“Ne.” sis ik; “Ik wol it wol leare mar dan moast sto Frysk leare.”

We jouwe mekoar in high five. As te wol: belove is belove.

De lytse seit noch gau efkes, yn it geef Frysk; “Ik ha diploma A helle en hy net!”

Ik moat Arabysk leare wol ik dizze knapen foar my winne,

High five!