Foto troch Fabian Blank fan Unsplash

Hjoed-de-dei  hat min it er oer om it lytsjild ôf te skaffen.

Hja neame dat Cash jild, dat lytse jild.

It dy my tinken oan eartiids do ik mei myn earste fertsjinne jild thus kaam. It siet yn in brùn papierenpûdsje.

Der siet in hiel lang smel strypke papier yn wert ik neat fan begreep. Ien sifer seach ik dalik stean; it lêste, underoan.

Der gong fan alles ôf en alles wat er fan oerbleun wie dan foar my.

Op in kear, do ik it strypke wer es beseach tocht ik dat de boekhâlder him fersint hie; der stie trije gûne tefolle op.

De man sei, nei dat ik him it ùtlein hie; “Do hast opslach krige.”

“Do wurdst wurdearre.” sei ùs heit; “Meist de baas wol betankje.”

En sa gong it troch de tiden hinne. It strypke is er allang net mear. Sinten, healtsjes en stuorkes binne ùt de tiid.

De stiene bargen binne kapot smiten en de sparbankboekjes opburgen yn alde skuon doazen.

Foarby dy tiid….

Tiden hawwe tiden.