Ferslave
Ferslave.
Ik bin it type dat maklik ferslaafd wurde kin. Derom sil ik nea in oardiel hawwe oer ferslaving.
Ik wit fan mysels dat de ferlieder by alles wat ik doch op `e loer leit.
It probleem is; ik kin mysels, myn swakkens en myn sterkens.
As it gesellich is makket it neat ùt wannear, dan ha ik altyd muoite mei dy grinzen.
“Gesellich hè?” seit se en hjit noch es yn.
“Wol mem in sigaret?” seit de soan en hâld my in sigeret foar de snùt.
“Ik bin justerjûn ophâlden mei smoken.” sis ik stammerjend, mar nim him begearich oan.
“Noch in pilske?” freget in freon en ik nim him tankber oan.
Ik krij de pest oan my sels en hap begearlik yn in hearlike kroket.
‘Dat soesto dochs net mear dwaan?’ seit myn gewisse.
‘Hâld dy stil.’ sis ik; ‘Dit is de lêste en dan nim ik noch in jonkje.’
Ferslave.
