Ferneamd
Sa as in hiel soarte minsken ha ik twa beppen hân. Faaks moat ik der noch oan werom tinke.
De iene beppe, oan mem har kant, wie in skatsje… alles mocht en alles koe.
De oare beppe mocht my net lije, we leinen mekoar net. Yn har eagen koe ik neat goed dwaan, der wie noch in beppesizzer dy nei har ferneamd wie en dy wie alles.
Hoe koe dat no? frege ik my wolris ôf. Ik wie dochs ek nei har ferneamd?
Jierren letter bin ik der efter kaam; se mocht myn mem net. Se hie in oare frou foar har soan ûneare.
De leave beppe hat in belangrike rol spile yn myn jonge libben.
As wy wer es by har kamen, dan mochten wy hinne-aaien sykje en de geit melke.
It ùtsniende hartsje yn de hùskedoar gong gauris in amer wetter troch hinne.
It spultsje Mens erger je niet ha wy oan flarden spile want pake koe net oar syn ferlies. Ek fan de spylkaarten Liege en Peste wie oant lêst neat mear fan oer.
Doe wy âlder waarden joech se ùs op har eigen ienfâldige wize foarljochting en warskôge ùs foar it oare geslacht.
Wat kin in beppe wat betsjutte yn in jong minskelibben…
De moeder van mijn moeder heb ik nooit gekend.
Zij stierf ver voor mijn geboorte.
De moeder van mijn vader vertroetelde mij.
Familie ongemakken zijn voor kinderen al voelbaar en vervelend.
Waarschijnlijk heeft iedereen daar wel enige ervaring mee.
Ouder wordend maakt eenieder weer eigen keuzen.
Vredelievende groet,
Jammer , ken je haar niet uit de verhalen ?
Mijn moeder kwam na een rijtje broers. Haar moeder maar ook mijn opa in de wolken, eindelijk een meisje. Oma bedacht de juiste volgorde van alle meisjes namen in de hele familie voor haar dochter. Na een paar keer oefenen met de juste twaalf namen mocht grootvader naar het gemeentehuis. Schreeuwend van vreugde liep hij bij alle bekenden nog even langs, “een dochter!”. Bij het gemeentehuis aangekomen wist hij alleen maar uit te brengen; “een dochter”. En van de namen was alleen Maria blijven hangen. Dat is wat de ambtenaar dan ook opschreef. Thuis gekomen vraagt oma, “hoe is het… Lês mear »
Onderweg naar het gemeentehuis veranderde mijn vader de naam van mijn aan tegeven broer. Die vernoemd zou worden naar zijn schoonvader mijn opa dus, Maar daar kon hij beslist niet mee opschieten. Thuis gekomen was het huis te klein mijn ouders hebben een paar dagen niet met elkaar gesproken.