Fatsoenlikens
S Sûnt in wike rin ik mei twa ynswachtele fuotten rûn , en ek noch trije lagen wynsels.
“Jo hawwe opsette fuotten,” sei de dokter; “dat is net goed.”
Gefolch is dat gjin skoech mear past, sels myn man syn trouskuon passe net mear en dát seit wat. Eltsenien is ynt spier om foar my geskikt fuotark te finen. Ek de soan kaam mei toffels thùs mar maat seis en fjirtich wie te grut skotten.
En omdat ik dochs nei de apoteek moast sei ien; “Kinst wol binnentroch gean want it eazet bûten.”
Sa sein, sa dien. Skrutens tikje ik op it raam en daliks fleant er in doar iepen. In grutte frou yn in wite jas stiet poerlilk foar my.
“Jo moatte foarom!” seit se mei stimferheffing. “Ja mar,” sis ik, hiel fan it stik; “it reint en ik rin op sokken. Ik moat wol binnentroch!”
“Neat mei te krijen. Foartaan foarom. Wy ha net foar neat in foardoar.” Se gooit my de medisinen ta en ropt noch; “Hjir gjin gewoante fan meitsje, hear!”
Ik bliuw feralterearre stean. Dan mar op hoasfuotling nei hûs. Ik kom thùs as hie ik oan it sleatsje springen west.
Fatsoenlikens is ek net mear wat it ea wie.
Je zou ze haast door het luikje trekken (maar ja diegene was te goot) om even naar die benen
te kijken.
En dan zeggen als dit jouw benen waren. Even confronteren dat er soms uitzonderingen
kunnen zijn.
En soms niet alles loopt zoals zij het gepland of in hun hoofd hebben.
Hou eens rekening MET DE MENS dat is geen computer
Alles wurd leard mar net minskenkennis,
Als het aan jou had gelegen was je wel blootsvoets voorom gegaan, maar ja, jij kunt het niet helpen dat ze geen toonbaar schoeisel hebben voor ingezwachtelde voeten.
Ik hou fan eerlikheid blijf jezelf, en dat is op blote voeten.
Ook al zijn ze geblutst door het leven , dat is leven.