Mediator
Ik ha in mediator nedich; wy hawwe in kwestje.
In skeel fan ynsicht tusken it lichem en de geast. Sy binne it wol faker net iens. De geast hat altyd plannen en it lichem giet er altyd tsjin yn.
De geast seit; ” Hy is dwers.” en it lichem seit; “Hy wit it altyd better.” En altyd is er wol in striid te befjochtsjen tusken beide partijen. En ik stean der midden yn. It iene momint jou ik de geast gelyk en dan wer it lichem.
Sa as fannemoarn: ik woe de tùnbank fervje. De geast sei; “Dat kinst sto bèst.” mar it lichem sei; “Dat soe ik nèt dwaan. Do hast it ommers yn de rech?“
Mar ik lùsterje net. Ik ha der fierstefolle nocht oan. En sa lit ik de beide tsiere.
Krûm gean ik de earste dagen troch it libben: de rech hat it ôfwitte litten. Mar it resultaat is er dan ek nei. Elts bliuwt stean. It is in eachlûker wurden …
“Hie ik net gelyk?” seit de geast. It lichem snùft.
“Lichem en Geast moatte ien wêze.”
Wa sei dat ek al wer?
Hahah… sorry, niet voor die rug maar voor die strijd tussen lichaam en geest.
En dan het schitterende resultaat!
Lichaam en geest moeten een zijn, maar hoe lang moet je daar op wachten? Tegen die tijd is het bankje doorgerot…
Dat is dus de strijd en wie heeft het gelijk aan zijn zijde?
Wokke, ze hebben allebei gelijk, zoals dat ook in een huwelijks, ieder heeft zijn eigen redenatie, en beide zijn waar, je moet eindeloos blijven onderbouwen waarom je gelijk hebt. En uiteindelijk komt daar niets mee klaar.
It gelyk hawwen dat sil altyd yn in minske bliuwe. En foarâl as jo san aard hawwe as ik.Der ha ik sels it measte lêst fan…
Herkenbaar 🙂