“Dag, mem!” seit er en stapt yn de auto. Hy sil nei Eastenryk, in wike te fleanen.

Wy binne de hiele wike mei him yn tou west.  Juster nei Winterswyk; der moast in nije tinte komme.

Mar foar dat it safier wie hat it noch hiel wat fuotten yn de ierde hân. De hûn moast nei de buorren en de mannen fan de riolering moasten in dei opskowe.

En sa binne wy underweis foar syn nije simmer underkommen. Nei alle tefredenheid geane wy wer nei hûs ta. Gear fan alle fakânsjegongers, karafans en frachtferfier op de autodyken jouwe wy ùs deawurch del.

“Wannear sil it heve?” freegje ik. Efkes letter wurd my in broek oanrikke; “Kin mem dy noch eefkes koarter meitsje?” Nei in flink waarm miel giet er fuort. “Ik  sms wol.” ropt er noch es.

Wêrom ha ik dochs san glandige hekel oan ôfskie nimmen? Oer in pear dagen sil hy as paraglider boppe Eastenryk fleane en moaie filmkes trochstjoere.

Goeie reis, jonge. Flean feilich …