“Ik ha in kadootsje foar mem..” seit myn soan. “Dat is moai” siz ik; “foar presintsjes bin ik altiid yn.” “Ik ha in webside foar mem. Dan kin mem har ferhaaltsjes kwyt en dat is moai foar it neiteam.”

Nò, neiteam ha wy noch net en wat moat in oar mei myn ferhaaltsjes? Ik ha noch al wat tsjinaksele mar de soan hâld fol. “It is krekt wat foar mem.” En omdat ik net ûntankber wèze wol siz ik; “Foart mar.”

Nò moat ik sizze; hy kaam op it juste momint. Ik wie wat ûnmoedich en siet wat yn ‘e skuorsek. Troch dat wy in neiste misse moasten en dan ek noch in pols brekke, dat dy de doar ticht. De webside wie der en nò moast ik wol fjirder. It is “Tiden hawwe Tiden” wurren. Ik moat sizze it hat my te pakken. Ik kin nò myn ai kwyt. It sil wol mei fallen en opstean gean, der sille taalflaters en missers yn sitte. Ik hoopje dat ik troch myn stikjes net ien skramje of op it sear kom…

Allinne mar dat jimme it nysskjirrich fine en oars hat it neat om ‘e hakken…