Feilich fiele
Ik ha in eigen plakje wert ik my mysels wêze kin.
Dat gefoel hie ik eartiids al doe ik lyts wie. Dan siet ik under it plusentafelskleed dat rikte oant `e grûn ta. Der fielde ik my feilich foar strûnders sa als myn bruorren
Ik wis, der kamen se nèt de skonken fan myn âlders stienen yn `e wei. En der bouwde ik oan myn takomst wat ik letter wurde woe en sa en bespruts dat mei myn bear en poppe. Allinnich Bijke de hûn en Hiltsje de kat wisten fan dit skûlplak mar hawwe my nea ferret.
Letter yn myn libben ha ik altyd soarge foar in eigen plakje. Somstiden op de gekste plakken fan it hûs.
Bytiden op souder en dan wer under yn it sûterain. It foel net altiid mei om it geheim te hâlden. Man en bern misten my noch wol es in kear en sochten dan it hiele hûs ôf. 
Doe ha wy meielkoar praat dat elk rjocht hat op syn eigen plakje wert elts syn dreamen dreame kin.
Ik tink noch faak oan it waarme smûke skûlplakje under it plusentafelkleed wert it allegearre begong.
Feilich fiele. Der giet it om …
Oh, Wokke, ja. En geborgen denk ik. Vroeger bij mijn ouders zaten wij ook vaak onder de tafel, maar dan voor straf. En als er bezoek kwam ging ik er graag naar toe, omdat ik bang was voro bezoek. Vooral voor mijn nichtjes, die waren zo vrij. Je hebt me wel op een idee gebracht. Ik voel me, ondanks dat ik hier 4 jaar woon, nog altijd niet thuis, geen plekje om weg te kruipen. Wel een grote eigen kamer op zolder met mijn eigen bed, maar dat is niet hetzelfde. Denk ik. Het klinkt geweldig, zo’n plek. Misschien moet… Lês mear »
Dy plakjes binne der net mear , feilichheid moat jo sels siikje…