Al wer jierren allyn gong in famke ùt Fryslân as aupair nei Ingelân. Sy woe net allinne de taal leare mar ek selsstannich wurde. Sy hie de grutte leafde fûn mar troch stânsferskil en wize fan leauwen (wie dû sa) woe sy wis wèze dat it allegearre wol de muoite wurdich wie.

Fia kunde kaam sy by minsken yn it sintrum fan Londen telânne. Sa ùt in doarpke yn Fryslân delpoate yn in wrâldstèd. Sy koe amper hollânsk prate, lit stean fan ingelsk. De frou wie balletdûnseres en de man ingenieur. Se hiene ien bern en tige bedoarn. Wat wie sy earste tiid ûnwennich mar se sette troch. Nei in skofke kryge sy freonen en it begon te wennen. Oan ‘t in freon tsjin har sei dû hy fan har ferhaal hearde;

“Do moast nei de stim fan dyn hert harkje en net nei oaren.”

En dat hat se dien. Se hat hja sels kinnen leard mar ek de taal…