Dy man mei ik wol leie.” sis ik tsjin myn man as wy tegearre telefyzje sjogge.

Hy skoddet mei de holle en is it dudlik net mei my iens. “It is gjin lieder.” seit er; “Hy moat him noch wier meitsje.“

Dat bard wol faker dat wy ûngelyk oer minsken tinke. Hy besjocht san persoan oars as ik. Hy giet mear op de bûtekant ôf, stiet it him oan as net. En ik gean mear op syn as har ùtstrieling ôf.

‘Wat is dat dochs?‘ freegje ik mysels ôf. De iene persoan leit je en de oare net. Guon lju komme jin iepen en frij temjitte, der binne jo daliks mei thus.