NL-ALERT
“Mem hat my krekt skille.” “Der wit ik neat fan. Bist der wol wis fan?” In hoartsje letter skillet de oare soan. “Is er wat? Ik wie ungerêst! Mem skillet my noait as ik yn Dùtslân bin.” Yn alle toanaarden ûntken ik. Myn abonnemint rûn ôf en sa moast ik wat oars hawwe. “Dan mar it nijste wat er is.” sei de soan. En sa kaam er in telefoan sa grut as in tsiis planke. Alles kin jo der skynber mei dwaan ùtsein kofje sette. Omrin, Burgernet, it Waar... ensafuort-hinne. Hja hâlde my fan minùt ta minùt op `e hichte. Ek banksaken kin ik der op regelje. Ik betrape my er op dat ik gauris seach hoe it er mei de sinteraasje foar stie. Om `e klapskeet begjint it ding him te melden. Ik bin ynienen belangryk wurden. “Hier NL-Alert, kan ik U van dienst zijn?” seit in freonlike stim. Senuweftich ekskusearje ik my. Soe ik it wol ea ynt snotsje krije?
“Is er wat?” freget de soan. “Né. Hoe sa?” sis ik.
Wokke stekt ús nei de kroan
Mei har nije tillefoan
Net te stuitsjen dat gepraat
En ek noch op it húske paraat
In grutte W letter sit der net yn dit jier
It wurdt de U fan útdwaan, echt wier
No Wokke, it is wat mei dat nijmoaderich gedoch, mar ienris komt it goed.Groetnis Grytsje.
Hoop hâlde, jo binne nea te âld om te learen….
Hast sels dit gedicht makke, wat knap fan dy, tanke wol, Elske.