Wat ha ik meikrigen?
Wy binne beide minsken op leeftiid. En dan giet it praat faak oer âldetiden. Se hat my mei har fraach oan it tinken set.
Wat ha ik âlderlikhûs meikrigen?
Der wiene Heit en Mem en fjouwer bern. Twa jonges en twa famkes. Myn âldste broer koe ik goed mei opsjitte. By him koe ik noch wol es wat los peuterje sa as knikkers. Do ik âlder waard skode hy my wol es wat bûssinten ta.
Dan kaam myn suster, dy miende altyd dat se op my passe moast. Ta myn grutte argewaasje fansels, sy fielde al jong de ferantwurdlikens foar it gesin.
Dan kaam in broer boppe my. Dy wie sunich. Knikkers liene, lit stean fan jild, wie der net by. By it âlder wurden binne wy de bêste maten wurden.
Fan him ha ik trochsetten leard, neat wie him te dreech. Nearne ha wy krapte hân wylts hja dochs drege tiden meimakke hawwe.
Fan ùs Mem ha ik de leafde foar literatuer erve.
It iene Fryske boek nei it oare helle sy ùt de biblioteek. Dy lêsde se jûns as wy allegearre op bed leinen. Se hâld ek fan gedichten, dy waarden ùt knipt en bondele. By it opromjen fan har hûs fûnen wy laden fol.
Sa as yn eltse hùdhâlding barde der fan alles, ek sykte en soargen gongen ùs doar net foarby. Mar de bân wie underling tige hecht dus koe it in soart lije.
Tebek sjoen, dan bin ik grutsk op myn alderlik hûs.
Hja hawwe ùs leard wat wurklik belangryk is yn it libben.
“Wat ha ik mei krigen?”
