Bliuw dy sels
Mem moat es oer oare ûnderwurpen skriuwe,” seit er; “dy hjoed-de-dei wichtich binne.”
“En dat is?” freegje ik benijd.
“Nò, ha it es oer seks, metoo as persoanen dy in oar geslacht hawwe. Ensafuorthinne. Dat wolle de lju lêze. It moat interresant wêze. Der moat spanning yn sitte. Dan kriget mem fêst in bulte lêzers.” seit er oertsjûgjend.
Der moat ik oer neitinke. ‘Soe hy gelyk ha?’ freegje ik my ôf.
Ik gean ien foar ien es nei wat hy opsomme.
Seks? Wat moat ik der op sizze? Myn generaasje prate der net sa maklik oer, dat wie prifè. Wol as freondinnen ûnderelkoar eartiids fansels.
Dan komt Metoo wat alle dagen yn de media is. Der stean ik achter, goed dat it iepenbier wurden is.
Froulje as manlju dy homo, lesbisch as transgender binne… litte wy elkoar nimme sa as wy binne. Wa binne wy om der in oardiel oer te hawwen? Wa wy ek binne; it giet dochs om in lokkich minskelibben.
Nò ik alles es sa neirûn ha bliuw ik mar by myn eigen styl; skriuwe oer it gewoane, deistige bestean.
Dan mar gjin bulte lêzers…
Ja ,Wokke, doe dat maar. bij jezelf blijven.
Ik zat heel lang geleden 2 dagen in een schrijfclubje, een vriendin van me nu nog steeds, en dan kreeg je opdrachtje waar je over moest schrijven. Dat is toch een uitdaging, even uit je vertrouwde omgeving.
Maar ik kan ook niet over veel onderwerpen schrijven omdat ze te ver van me af staan, dan wordt het eerder een opsomming dan betrokkenheid.
Ik houd niet van opdrachten , ik kan alleen mijn ingevingen volgen. Daar passen geen schrijfcursussen bij, ook al zou dat het heel goed voor mij zijn. Ik weet het !