De boekenwike 2019  stie yn it teken fan ‘De moeder de vrouw‘.

Hiel yntresant en dat brocht my op it idee om es oer ùs mem te skriuwen want dat ha ik yn al myn skriuwsels nea dien.

Mar dat falt net mei want ùs mem hie folle kanten: se hat har nea deljaan kinnen yn it doarp wert se wennen. Dat lei net oan de minsken as oan it doarp mar oan har sels, sy koe gjin oansluting fine by har doarpsgenoaten .

En as jo dat net kinne, dan binne jo bûten sluten.

Mar as it de middei fan it folksdûnsjen wie, dan stie se ier en betiid ferklaaid klear. Dagen moasten wy oanhearre hoe moai as it west hie en dy se de paskes foar dy sy leard hie.

En dan noch it foardragen: dan feroare se, se strielde en wie net de mem dy ik koe.

Net eltsenien koe dy kant fan har wurdearje want yn dy tiid moasten jo gewoan weze sa as oaren wiene.

De mem de frou: net maklik foar dy jinge dy har leaf hiene.

No ik âlder wurden bin, tink ik noch faak oan har. Wat hie se har untwikkelje kinnen mei al har talinten as se yn dizze tiid libbe hie.

De mem de frou.