“Mem, nò is myn fyts alwèr stellen!” Us soan komt pûr lilk  thùs fan skoalle. “Hiest him net op slot tink.” is myn reaksje. “En juster ha ik him noch plakke litten by Hanske de fytsmakker.” giet hy fjirder. De safolste fyts is foart. Wy keapje ùs earm oan fytsen en keapje allinne noch mar twadde- as treddehâns. Ik ha skjin myn nocht fan dy stellery en sis tsjin him; “Dan snapst dochs ien wèrom… ”

In pear grutte fernuvere eagen sjoche my oan. “En mem seit altiid dat we earlik bliuwe moatte!” Hy kin der net by. Mar ik mien it nèt fansels.

Ùs jonges binne al wer in set de doar ùt mar hjoed skeat it my wer yn `t sin troch dat in buorjonge syn fyts ek kwyt wie. Okkerdeis binne der op in nacht fjouwer fytsen by ùs ùt it hok helle wer fan in gloed nije dy ik de foarige dei kocht hie. Der wiene mear minsken yn de omkriten dy hun fyts kwyt wienen. “Hja skine der mei in buske by lâns west te hawwen.” seit de buorman. Ien kear yn `t jier hâld de plysje iepen dei en dan kin jo jin eigen fyts wèrom keapje. Mar ùses wiene der nèt by fansels. Der sil wol ien yn it bûtenlân op ride tink ik.

Nò ja. As der mar ien mei holpen is en lang wille fan hawwe mei. En net stellen wurd…