Beskaving
Mei in grau flokwurd komt myn buorfrou achterom. Se hat har dei net, alles sit har tsjin. Ik jou har in bakje kofje en freegje wat har dwers sit. Nei wer in flokwurd ferteld se wat har oerkaam is. “Wèrom flokst sto sa?”, freegje ik har. “Doch ik dat?“, seit se fernuvere. “Ja,” sis ik; “werom dochst dat“? “Oh, ik fyn dat ik it noch kreas ferbasterje.” “Ja mar it klinkt nuveraardich.“, sis ik.
Ik ha in winkel hân en klanten woene dan ek wol es krachttermen brûke fansels neat op tsjin. Mar flokken en gore taal ha ik nea wat mei hân. Soe ùs memmetaal net tarikkend wèze om ùs emoasjes yn ùt te drukken as hat it mei ynerlike beskaving te krijen?
En dan yn grutter ferbân: hat it ek mei beskaving fan in folk te meitsjen? Wat fine myn kritikasters dèr fan? As is dit minske nèt mear fan dizze tiid?
neffens my is der gjin taal op de wrâld dy folslein tarikkend is foar it útdrukken fan àlle emoasjes. It bliuwt altyd in kwestje fan sender en úntfanger en dan únstiet der àltyd rûs. ûnhuere taal is wòl in kwestje fan ynerlike beskaving en dêr untbrekt it wol faak oan hjoed de dei. As ik hear hoe yn it iepenbier debat minsken fuortset wurde dan skamje ik my faak ta de teannen út…
Op vloeken heb ik het ook niet zo. Geloof niet dat ik het zelf ooit doe. Mocht trouwens ook niet van Vroems. Die vond ook dat je alles netjes moest zeggen zodat mensen je begrepen. En een vloek is onbegrijpelijk. Het zal een zogenaamde krachtterm geworden zijn omdat het een lelijk woord is, omdat het shockeert misschien (of is dat een Frans leenwoord). Als je bij een slag met de hamer op je vinger roept: ‘rauwe aardappel zonder jus’ dan lucht je hart veel intensiever. Maar niemand zegt dat. Alleen ik, maar heel soms, toen ik verdriet had om Vroems,… Lês mear »
Sender en ûntfanger en dan de rûs dat fyn ik in hiele goeie. Fjirders hat it mei respekt te krijen soe it net?
Er is een andere kracht die mij tegen houdt om te vloeken,maar in het uiterste geval faalt dat ook wel eens, ( it spyt my tige)
Ik fyn’t nearne mei hearren dat geflok en leau my mar yn’t frysk kin je ek grauwélich flokke. Us pake wie nochal godsfrezend, dat as dy alris in út’e slof skeat dan sei er ‘ferdulleme’ 😉
Dat koe der noch bytroch,je moatte dochs jo lilkens kwyt!