Binne jo ek in smoker? Ik moat it earlik ta sizze: ja. Mar sa as elke ferslave siz ik:  ja, hò es  efkes, ik bin mar in smoute smoker. Mei oare wurden it hat neat om ‘e hakken. Sa folle smook ik net.

Mar wat my it measte dwers sit is it kommentaar fan de minsken om my hinne. Ha jimme dat nò ek? Min kin gjin oanrin krye as der komt in warskôging: hoe min it smoken is en hoe gefaarlik. Fan it selde lekken in pak  is it mei de drank. Sa gastfrij as ik bin bied ik  minsken wol ris in wyntsje oan. Ek dan komt er in warskôwing dat drank sa ferwoastent wèze kin.

As ik mei ùs Jack-Russels te rinnen gean sjoche se my nei en dan fiel ik de ferwitende eagen: soe sy de stront fan har hûnen wol oprakke?  Wat is dat toch dat minsken sa op elkoar passe moatte?

Myn reaksje is dan faaks, it is myn saak it is myn libben ik doch wat ik doch.

Ik lit in oar ek frij. De minsken om my hinne mei dwaan en litte wat se wolle it is hun eigen ferantwurdlikens. Fansels is alles sûnder mjitte net goed. Te folle smoke, ite as drinke, dat is ferkeard. Dat witte wy allegearre wol. Mar soene wy net better mear om elkoar bekrooadzje moatte dan te beskoalmasterjen?

Wy hiene thùs in piperekje mei de tekst: Een tevreden roker is geen onruststoker. En ien mei:  In vermaak of verdriet vergeet uw pijpje niet.

En as it skimerich waart smoke myn heit in pipe, myn pake naam in prûmke tabak. Dat wiene noch es tiden. Wat wisten hja fan miljeu as sûnens……..

Tja. “Tiden hawwe tiden” …