As Meniste gemeente ha wy liturgen. In jier as wat ferlyn fûn ùs foargonger dat er liturgen komme moasten. Hy fûn de tsjinsten tefolle in One Man Show wurden, de minsken moasten ek aktyf mei dwaan. Sûnt dy tiid binne der nei in degelike oplieding lêzers kaam.

Mei in ploechje minsken binne wy in dei nei Utert west. Sa koene wy underfine hoe oaren it diene. Dernei krigen wy in jier lang underwiis fan in logopedist. Sy learde ùs dùdlik  praten en te artikulearjen. Mar ek hoe ùs hâlding wêze moast.

Wy binne der hiel wat wizer fan wurden.

En nò is it al hiel ynboargere yn de gemeente. Wy hawwe der ek persoanlik baat by yn it deistich libben. Mar somstiden is it dreech wat wy oanrikt krije te lêzen. Net elke foargonger is even dùdlik yn syn teksten. Mar wy witte troch underfining der mei om te gean. Wat is nò moaier dan dat dôve en staffe minsken ùs ferstean kinne? 

 Ek myn man hoecht net meer te roppen; “Wat seist?“