Yn in grutte slide komt se foar riden. Gauris moat ik op hun beide Chiwawa`s passe. No wol se wat wêrom dwaan.

“Hast wol jild by dy?” ropt  hy my nei. ‘Hoe soe ik no sûnder jild yn san auto stappe ?’ freegje ik my ôf.

Nei dat wy ynstapt binne freget se my gauris; “Zit je goed?” De stoel wer`t ik  op sit wurd sa no en dan ferskoat. “Zit het zò goed?“ Ik knik mar.

“Het is jou middag, hoor!” seit se laitsjent ; “Waar wil je heen?” Foar dat ik wat sizze kin sweefje wy foart. “Ik had zo gedacht: jij houdt van tuinen. We gaan naar Diever. Daar is zijn prachtige tuinderijen.“ seit se. 

Se set de loftblazer oan en in wolk fan Lelietje-van-dalen  swymket om my hinne. We sweve  oer it platte lân fan Drinte. ‘It is dochs wer oars as op ‘e fyts.’ betink ik my.

In ferlierdelike mannestim seit hoe wy ride moatte. “Wil je ook wat drinken?” freget se en drukt earne op. Ferskate drankjes geane oan my foarby.

We binne der en ferlekkerje ùs oan alles wat der groeit en bloeit. Ùt alle hoeken en hernen binne bylden te sjen. It falt my op dat er noch al wat Buddha`s steane. De iene glimket my oan en in oare ien fynt my mar in wûnderlik mins tink ik.  

De ferliederlike mannestim bringt ùs wer thus. De slide hinget lichtsjes achteroer : op it gewicht fan it byld is hy net bouwd.

“Ga je nog eens mee?” freget se; “Er zijn nog zoveel tuinen te zien…“