“Mei wy efkes by jimme de gevel op?” freget in buorjonge. “Ûngelyk wer foar.“, sis ik. “We wolle de strjitte fersiere.” seit er. En sa kleurje de omkriten al gau yn it oranje. Ik kin in jonge, dy wennet allinne mar as it safier is, is hy hielendal yn oranje klaaiing. In hege hoed op…
“Dat moat noait. ” seit myn man. Hast it nijs heard oer Griekenlân as lân fan Europa. “Dat lân moat holpen wurde.” wurd er sein. Wij hearre dat oan. Alle dagen wer want de Eurolânnen binne it nèt meielkoar iens. Sa ek wy net mar dat hat in oare reden. Wy hawwe in bedriuw hân…
“It moat oars,” sis ik; “it is my nèt nei it sin.” In skoft allyn bin ik fan boppe nei onderen ferhùze. Ik ha it oer myn kompjûter. Wy hiene in sliepkeamer omboud ta kantoar mei twa buro`s en twa kompjûters. “Kreas.” soene jo sizze. Mar as ik dwaande wie baanden de jirpels oan as…
“Hast it al lèzen?” freget in freondinne my. “Och hearkes,” sis ik; “is dat sa?“ Ik lès altiid de rouadvertinsjes yn de Ljouwerter en krekt nò net. It is in fremde wisânsje. Ùs mem dy dat ek altiid en dan waard it breedùt bepraat. As bern fûn ik dat sa fremd! En nò doch ik…
“Wolsto efkes op ùs bank sjen? Ik wol witte wat er opstiet.” seit myn man. Nei dat hy minder sicht krigen hat bin ik oan it yn-ter-net-ban-kie-ren (..). Nei in perioade fan staazje rinnen mocht ik it oer nimme. Yn it earst fûn ik it spannend en eang. Mar ek wie myn ego oansprutsen: wat…