Keninginnedei 30 april 1960. Ùs âlste soan is berne. Folgens de hûsdokter soe hy op 5 meie it libbensljocht sjen. It waard Keninginnedei. Mei in lokwinsk fan Keninginne Juliana (wie nèt altiid sa) in dûbel feest, fansels. Hy sels fûn der letter neat oan want alle oandacht gong nei de festiviteiten. De jierdei begong iere betiid…
“Buurvrouw, ziet u ook iets aan mij?” freget in buorman dy in eintsje fjirderop wennet. Ik sjoch neat oan him mar in komplimint is noait wei. “Wat sjoche jo der goed ùt!” sis ik. “Ja,” seit er; “ik heb een nieuw leven gekregen.” “Hoe sa?“, freegje ik. “Een week geleden heb ik zes nieuwe omleidingen…
“Mem moat wol oppasse, hear!” seit myn soan. “Werom?“, sis ik; “Ik gean de doar net út.“ “It kin wol es stoarm rinne, aanst…“, giet er fjirder. “Hoe sa?” freegje ik. “Nò, sat it nò liket ferkeapet mem wiet.” “Hâld dochs op.“ Ik ha it stek krekt ferve en as warskôging stiet er ‘WIET’ op….
Begripe jimme wat fan de polityk? Ik snap er neat fan. It sil wol oan myn yntelliginsje lizze, tink ik. Ik bin osa polityk engazjeare –fyn ik sels-. As ik sa nei de media sjoch en hear, dan fyn ik guon bewindslju hiel sympathyk. Ik moat ta jaan; ik gean faaks op it uterlik ôf….
“Heb jij ook een uitnodiging van de groothandel voor de Ladies Day?”, freeget myn freondinne. We hawwe beide yn ‘e handel sitten. Sy yn de wol en ik yn de bedriuwsklean. Sa dwaande ha wy in ùtnoeging krige foar de jierlikse “Ladies Day“. San dei wurd der oandacht bestege oan lokale mar ek oan lanlike…