It is sneintemoarn, 11 oere. Wy sitte foar it programma Business Class, myn man en ik. Hy hâld fan dat programma want hy komt ùt it sakelibben. It seit my net safolle. Meastal giet it my boppe de pet. Mar nò wie âld minister Wiegel yn byld. Hy brocht in winsk ùt op de Nederlânske…
“Noch ien plakje op de finsterbank en dan moat ik ophâlde.“, seit se. Rûnom stean hynders troch it hiele hûs hinne. Sels op de planke yn it huske. Ik bin op besite by in freondinne en ha in hynderke meinaam. Sy fersammelt se sawol yn it grut as yn it lyts, fan hout en fan…
“Jan, kinst sto Pieter fan Ale en Jantsje noch wol? Nò, dy is dea en net sa âld wurden.“ Ik skilje mei myn broer ùt myn doarp. De Ljouwerterkrante is krekt kaam en dan sjoch ik earst nei de femyljeberjochten. Soe der ien by weze dy ik kin? In fremde gewoante, dat wit ik wol….
Der giet wer in hurde knal, ùs hûn spat by de glêzen op. Hy net allinne mar ek wy skrikke ùs by tiden hast dea. Al dagen giet it sa. “Wer is ùs wykplysje?“, freegje wy ùs ôf. Sokke dagen gean faaks myn tinzen nei myn doarp werom. Ik hie twa bruorren dy dan mei…
“Ik ha gjin waarm wetter!“, rop ik ùt de keuken. It is twadde krystdei en der stiet in brot ôfwaskjen op it oanrjocht. Ùt de keamer ropt der ien: “Doch it dan mei kâld…” Mar mei dy fette troep is dat gjin opsje. In soan seit: “Ik sil efkes sjen.” Ik hear in protte geheister…