Ik wist net dat ik sa ferneamd wie. Grutte en lytse kaarten streame binnen. De post rint him it fjûr ùt de sportskuon. Oerâl stiet boppe ‘Sterkte’, fansels goed bedoelde winsken. Is der ek in oar wurd foar om in minske krêft ta te winskjen, frege ik my sels ôf. Ûs taal is somstiden mar beheind,…
Moarn.” sis ik; “Hast in goeie nacht hân?” “It wie benauwd fannacht, hè!” “Hast ek lêst fan miggen hân?” “Hoedest de dûnstekken net oer. Dat skeelde wer!” “Wat silst hjoed dwaan? Hast ek plannen?” “Wolst sto dy earst waskje as sil ik earst?” It is it alledeiske gewoane praat. It hat neat om ‘e hakken…
Do moast nei dokter ta,” sis ik tsjin myn man; “do hoastet my tefolle.” “It giet fansels wol wer oer.” seit er. Hy moat neat fan dokters ha. Mar it wurdt alle dagen slimmer en hâldt ùs beide ‘s nachts klear wekker. De paracetamol en de bûsdoeken binne net oan te slepen. Ik ha myn nocht en freegje…
Ik rin troch it nije diel fan it sikehûs. Krektlyn is de ofdieling Geriatry iepene. Jo kinne de ferve noch rûke, de buordsjes fan de toiletten moatte noch ophong wurde. Ik bin allinnich yn it yntinse nije gebou. It is tsien ûre west, it grutste part fan it personiel is nei hûs. Wer soe ik…
Kloften folk steane op brêgen en bermen en hingje yn lantearnepeallen. En dat allegearre om mar in glimp op te fangen fan de swimmer dy iensum troch it wetter ploetert. En dat docht er allegearre foar minsken dy de freselike sykte kanker hawwe as oan stoan binne. Yn tinzen swim ik mei him mei troch…