Sy is myn kameraat.” seit de jonge en wiist my grutsk op in frommeske dat fierderop stiet. “It koe minder.” sis ik. Wat moat min oars sizze? We litte beide de hûnen ùt. Ik koe him wol en sa kamen wy yn de kunde. “Kinne jimme mekoar al lang?” freegje ik, net unbeskieden. Want dat…
Spyt. Ha jimme dat ek wol ris? Ik wol, regelmjittich ha ik spyt. Net alle dagen fansels, dan soe ik net mear myself wêze kinne. “It spyt my.” sis ik tsjin de soan as hy my wat fan eartiids foar de fuotten smyt. “Wer gong it ek al wer oer?” freegje ik him. Slim hat it net…
Dieredei. By ùs is it hiele jier Dieredei. Ik kom ùt in tiid dat bisten gjin besteansrjocht hiene. Der sille fansels altyd minsken west hawwe dy fan bisten hâlden. Mar it grutste part fûn it gewoan dat se der wienen. Se hearden by it strjitbield en by it doarp fan do. Der waard net altyd…