Ach, wat moat ik dochs noch in soart leare. Alle dagen kom ik dat tsjin. De technyk bygelyks; ik moat oerâl help by ha. En dat ferhip ik. Ik wol my sels rêdde kinne. Sa as fanne moarn; de ofwaskmesine dy it potte-en-panneark net mear goed skjin makke. Dan mar utinoar helje en alles wurd…
“Sy hat my noait lije mocht.” seit in freodinne tsjin my. We sitte bûtendoar oan in bakje kofje. De sinne sakket nei ûnderen en de fûgels binne ta rêst kaam. It wurd stil om ùs hinne. It is in momint fan fertroulikens. Dy mominten komme amper foar yn dizze jachtige tiid. “Nuver net?” giet se…
“No ha wy noch neat fan dy jonge heard.” seit myn man. “Dat kin ek noch net.” sis ik; “Hy is juster pas fuort gong.” “Ja mar,” seit er; “hy hie wol efkes melde kinnen dat er oankaam wie. Hy fleant gelokkich mei de KLM, dy is wol aerdich betrouber. Der komme hjoeddedei sa folle nei ûnderen.”…
Hoe no fierder? Nei al dy dagen fan oarlochsbetinkings en befrijingsfeesten bliuw ik mei in leech gefoel achter. Gefoelens dy oer elkoar hinne rôlje. Mei al dy ferhalen fan minsken dy de ferskriklikste dingen meimakke hawwe, moat ik de oare deis al wer oan `e Oranjekoeke en de Oranjebitter. Ik wit net hoe jimme der…
“Moast nei underen komme!” ropt ùs heit nei boppen. It is sneintemoarn. We binne krekt ùt tsjerke en ik fermeitsje my op ‘e souder. Noch es ropt er; “De Kanadezen komme der oan!” Ynienen is er gerop en geraas om my hinne. Ik doch yn ‘e gauwichheid in pear fierste te grutte klompen oan. It doarp…