Der is noch al wat geande yn de sektor soarchtehûzen hjoed-de-dei. Troch steatssekretaris Van Rijn syn heit is de âldereinfersoargings wer op `nij ûnder de oandacht kaam. Dat die my tinken oan ùs mem. Doe sy demint waard kaam sy troch in protte omtoarkjen yn in tehûs foar sok soart pasjinten. Earst wie se dea…
“Kin mem ùs ek in pear dagen hawwe ?” freget de soan; “”We nimme ùs beide bern mei as it goed is.” De bern, dat binne twa hûnen dy net sa lang allyn ùt Spanje kaam binne. Mei in bestelbus fol binne se hjir oankaam. Twa binne hun ta wiist. Ik moat sizze: it binne skatten….
“Wolst dit beamke ek ha?” freget myn suster; “Hy is te grut wurden foar ùs balkon.” Sa dwaande kaam de beam by ùs yn de tùn te stean. Ik wit net wat it wie mar it klikke daalks tusken ùs. Fan doe ôf oan pasten wy in bytsje op elkoar. As yn de maitiid de knoppen oan de beam kamen…
De frachtrider set in ôfgriislike grutte doaze yn ‘e gong. “Moat it hjir wol wêze?” freegje ik noch. Jo witte it hjoeddedei net mear as it wol doogt. “Ja hear,” seit de jongfeint; “jo namme stiet er op.” Ik set de doaze op `e tafel. Ik bin nijskjirrich wat dit wêze mei. Bergen kerlich skom komt my temjitte….
We hawwe in ferpleechkundige op bisite. In skofke allyn ha ik in enquête yn folle oer sûnens. Nei oanlieding derfan wol se witte hoe wy ùs deistich libben belibje. De iene nei de oare fraach komt oan è oarder. Oer bewegings, iten en drinken … jo kinne it sa gek net betinke as it komt…