“Wat wie de gelokkigste tiid fan dyn libben?” freget myn freondinne. Under de kofje sitte wy wat te filesofearjen. It is stil om ùs hinne en it momint foar sokke gewissefragen. Ik wit it nèt. Fansels binne der genoch mominten west dat ik my lokkich fielde. Mar ik bin se fergetten. Fremd is dat. Wêrom kin…
“Ik moat frijwillegerswurk dwaan.” sei myn buorman. Hy is altyd selsstannig undernimmer west yn it frachtferfier. Mar troch lichemsbeheindens rekke hy der ùt. Foar de nuverste putsjes wurd hy no frege. “Ik fiel my minderweardich.“ seit er mankelyk. In oaren ien betocht sels om wat te dwaan foar mienskip en melde him oan. Mar de oare deis…
It is hjoed syn jierdei, hy is fyfentachtich wurden. Yn myn tinzen gean ik troch syn libben. As soan fan selsstannige undernimmers hie hy in unbesoarge jeugd. It wie in jonge dy syn eigen wei socht. Oaren hie hy der net by nedich, fûn hy. Mei de Eala, de Akkrummer jol, wie hy oerâl op…
Ik bin ferkâlden en fiel my heal. Noch mar efkes nei Nieuwsuur sjen en dan op bed. Mar ik bliuw hingjen. In boeiende reportaazje oer selsdeading hâld my yn ‘e besnijing. It giet oer twa froulju dy noch net sa âld fan jierren binne. De iene is eartiids ferkrêft en dat hat har fierdere libben ontwrichte….
“Sille wy tegearre nei de film?” freget in freondinne; “De film De Nieuwe Wildernis spilet yn de bioskoop. En as sto lid biste fan de Anbo kinne wy der foardielich hinne.” En sa sit ik moarns ier en betiid klear. Wy sille dernei kofje drinke is it plan. “It kin wol es ùt ‘e hân rinne.” sis…