“Dat mei nèt fuort, hear.” seit er. Hy stiet er op ‘e kop en earen by, dea benauwd as er wat fuort giet dat hy noch brûke kin. It is wer it selde deuntsje. Wy kinne goed opsjitte mar wy hakketakje noch alles as it oan it opromjen ta is. Nò ek wer; ik ha…
Ik moat ta jaan; ik bin gefoelich foar waarsferoaring. Ik bin in minske dy de sinne op ‘e lea ha moat. Wurd it tsjuster om my hinne dan wurd myn moed trystich. Wier, ik wol der net oan ta jaan want it binne allegearre babbelegûchjes. As it wer safier is dan giet myn man in…
“Folhâlde, jonge.” sis ik tsjin de beam. Ik sit foar it rùt en sjoch him wrakseljen tsjin it natûrgeweld. Koe ik him mar helpe mar tsjin san stoarm is hy net opwoeksen. Ik ha wat mei dy beam. As lyts beamke krige fan myn suster. Hy wie oer en tefolle op it balkon. Ik ha…
Ik rin nei `t tsjerke. It is noch dea stil op ‘e dyk. Hoeden rin ik troch de brol dy de jongerein fannacht neilitten hat. De fuotten heech optillend om mar net yn glês en smearlapperij te traapjen kom ik wer ik wêze moat. Der is gjin mins te bekinnen. In kloft roeken dogge…
Hy leit wer op ‘e doarsmatte; de ùtnoeging foar de grypprip. Om dizze tiid hinne ha wy al jierren de selde diskusje, hy en ik. En altiid freegje ik it selde; “List sto dy ek prippe?” Ik wit foarùt al wat hy sizze sil; “Nè hear, dèr krij ik krekt de gryp fan.” “Hoe komst…