“Is it goed dat ik fanne wike in dei kom?” freget se. Myn suster en ik komme geregeldwei by elkoar, sy is fjouer jier âlder. Eartiids, doe wy as bern by elkoar sliepten -dat wie doe sa- fertelde sy my altiid teltsjes. En by krapte oan in boarterspoppe mocht ik har earm brûke. Dy klaaide ik…
“De lju ha gjin betrouwen mear yn de banken.” seit it nijs. Minsken wurde ynterviewt op strjitte hoe as hja tinke oer de maatskippij en it wrâldbarren. Ùtrinnende mienings en ùtspraken wurde der dien. Ik mei der wol graach nei harkje. It binne reaksjes fan alderhande slach folk. Sa wie it juster èk wer it…
“Dy stoel moat fuort.” sis ik tsjin him. “Hoe komst er by? It is san noflike stoel.” seit er. Jierren allyn kochten omke en muoike in leren fauteuil. “Hy hat wol njoggen hûnderdgûne koste.” sei se. Mar omke moat noflik sitte. Nei dat se beide ferstoarn wiene erfden wy him. Myn man naam him fuort yn beslach en brocht…
It wie wer sa fier; it belestingbiljet moast ynfolle wurde. Nò, wy hawwe in akkountent dat ik liet it mei in restich gefoel oan him oer. Nei dat wy in ôfspraak makke ha sitte wy tsjin oer elkoar. De tafel leit fol mei mappen, alles op nûmer en alfabet. Ik bin grutsk op my sels…
“Ik trouw niet weer.” seit se mei grutte wissichheid. “Wêrom net?“ sis ik. Dan ferhellet se oer har libben. “Ik heb in mijn leven veel pech gehad. Ik viel altijd op de verkeerde vent. En ik was altijd verliefd.” Se is fjouwer kear trouwd west. Twa binne ferstoarn oan kanker en fan twa is se skieden. …