Ik bin allinnich en rin lâns de grêven fan minsken dy ik op in inkele nei kint ha. Hjoed is it 4 meie. Deadebetinking. By ùtstek geskikt om op in tsjerhôf de deaden te betinken, fyn ik. Hja hawwe ommers allegearre hun libben achter de rech, sommige in lang en sommige in koart libben. Guon…
“Dat ferklearje en ûnthjit ik.“ klonk it lûd troch de Nieuwe Kerk ûnder de abdicatie fan de nije kening. Ûnder al dy Earste en Twadde Keamerleden dy de eed as de belofte ôfleinen hearde ik ynienen lûd en kreftich: “Dat ferklearje en ûnthjit ik.” En dàt wie Lutz Jacobi. Us Fryske politikus sit sûnt 30 novimber 2006 foar…
It is prachtich waar en ik meitsje plannen. It is ommers al gau Keninginnedei! Earst mar meane en dan … Mar it wurd neat, it ark bliuwd stean. Al gau kin ik in retoer nimme op it huske. En sa belânje ik yn de lapekoer. “Wat ite wy hjoed?‘ ropt hy. Dat levert my wer in…
“Wol mem ek twa grutte houten bakken hawwe?” freget er. Hy is syn balkon oan it oprêdden. En sa as it altyd giet komt er wat oer en tefolle is by ùs achterhûs. Ik moat sizze; it is myn eigen skuld. Ik kin neat foart dwaan. Wat foar brot it ek is, ik sjoch er wat…
“Kin mem ek in pear dagen komme?” freget er. “Hoe sa?” sis ik. “Nò, d’r moat safolle barre. De baairomte moat ferve en de tùn moat nedich dien wurde. En twa kinne mear dan ien.” “Nò, dan moat dat mar.“ sis ik en skow myn eigen plannen opside. En sa sit ik in pear oeren letter yn de trein….