“Ik wol mei de trein nei Kroatië.” seit myn man. Hy sit nei Rail Away te sjen. Ach, wat ha wy al in soart reizen makke. Mar dan troch de tillevyzje. Hy slacht gjin ien ùtstjûring oer. Dan is it wer Frankryk, dan wer Grienlân en sa it hiele kontinint oer. “Ja,” sis ik; “regelje it mar.”…
As Meniste gemeente ha wy liturgen. In jier as wat ferlyn fûn ùs foargonger dat er liturgen komme moasten. Hy fûn de tsjinsten tefolle in One Man Show wurden, de minsken moasten ek aktyf mei dwaan. Sûnt dy tiid binne der nei in degelike oplieding lêzers kaam. Mei in ploechje minsken binne wy in dei nei Utert…
“Goeie en oant sjen, hè!” De lêste fan de besite giet de doar ùt. We hawwe it wer hân foar in jier. Ik skop de skuon ùt en sigje op in stoel del. Myn man is al yn dreamenlân. Ik sjoch it hear en fear es oer en tink; “Werom is er net ien op…
“Silst jûn optrede?” freget myn man. Hy sjocht my oan en fynt my der fremd ùt sjen. Ik krij dizze wike der wer in jier by. En derom moat er wat barre mei myn uterlik fyn ik sels. As it nò komt troch it kâlde waar as troch myn kondysje mar it hat fêst syn…
Ik stean by de kassa fan in gruthannel. De rinnende bân stiet grot fol en kin hast net foar ùt komme. “Der koe wol ien jierdei wêze.” seit de kassiere. “Ja,” sis ik; “flak foar de peaske. Tref ik dat eefkes.“ “Hoe âld wurde jo?” seit se frijmoedich; “Jo lykje in goeie sechtiger.” seit se…