“It is in âld mantsje“, seit de bistedokter. Ùs Olly stiet triljend mei de stut tusken de poaten op de ûndersiiktafel. Mei syn grauwe fingers knypt de fèarts yn Olly syn lyts bealchje. Ik ha mei it bist te dwaan. “Moast er sa yn myn lichem omknypt wurre“, betink ik my. Dat sil net noflik…
Wèrom lokkich sille jimme sizze? Ùs bern binne fan nacht de doar ùt flein. Ùs bern? Ja, sa fielde dat. Wy hiene twa koalmees (blokfink as bijbiter) -pearen. Och, wat ha wy der oppasse moatten. Op de ûnmooglikste tiden fan de dei longerden katten en rôffûgels op dizze lekkere hapkes. Om de beurt hâlden myn…
Yn de grutte Heineken Music Hall yn Amsterdam sitte wol twatûzend minsken mei spanning te wachtsjen op de grutte Cesar Millan, de hûneflùsterer. Onder it publyk sit ek myn freondinne mei har dochter. Beide binne hja gek fan hûnen. Einlings ha se kaartsjes krye kinnen om dizze foarstelling by te wenjen. It wie al trye…
Ja hear, myn Markol hat jongen. Nò ja, ‘myn’… dat is oerdreun fansels. Al wiken rin ik mei Max lâns in nest Markols. Yn bewûndering stean ik fan in ôfstân te sjen, sa keunstich as it makke is ferstoppe tusken it reid. Ik hie mei it wyfke te kryen, se siet der mar: dei yn,…
Wat kin it sneintemoans betiid stil om jo hinne wèze. Net in mins op ‘e dyk. De iene helt fan Fryslân sliept ùt en de oare helt giet nei`t tsjerke. Nò sa krekt wit ik it ek net fansels, miskien lizze de getâllen wol oars. Dan yn ienen yn dy noflike stillens wur ik steurt…