Wèrom lokkich sille jimme sizze? Ùs bern binne fan nacht de doar ùt flein. Ùs bern? Ja, sa fielde dat. Wy hiene twa koalmees (blokfink as bijbiter) -pearen. Och, wat ha wy der oppasse moatten. Op de ûnmooglikste tiden fan de dei longerden katten en rôffûgels op dizze lekkere hapkes. Om de beurt hâlden myn [Lês mear »]
Yn de grutte Heineken Music Hall yn Amsterdam sitte wol twatûzend minsken mei spanning te wachtsjen op de grutte Cesar Millan, de hûneflùsterer. Onder it publyk sit ek myn freondinne mei har dochter. Beide binne hja gek fan hûnen. Einlings ha se kaartsjes krye kinnen om dizze foarstelling by te wenjen. It wie al trye [Lês mear »]
Ja hear, myn Markol hat jongen. Nò ja, ‘myn’… dat is oerdreun fansels. Al wiken rin ik mei Max lâns in nest Markols. Yn bewûndering stean ik fan in ôfstân te sjen, sa keunstich as it makke is ferstoppe tusken it reid. Ik hie mei it wyfke te kryen, se siet der mar: dei yn, [Lês mear »]
Wat kin it sneintemoans betiid stil om jo hinne wèze. Net in mins op ‘e dyk. De iene helt fan Fryslân sliept ùt en de oare helt giet nei`t tsjerke. Nò sa krekt wit ik it ek net fansels, miskien lizze de getâllen wol oars. Dan yn ienen yn dy noflike stillens wur ik steurt [Lês mear »]
Op dizze pleats wenje hiel wat bisten. As ik der kom dan moat ik altiid oan de arke fan Noach tinke mar dan sûnder arke fansels. Der wenje hiel wat bisten. Se rinne allegearre troch elkoar hinne en kinne best meielkoar opsjitte. Ik sil jimme fertelle wat foar bisten der wenje. Allerearst de trye hûnen; [Lês mear »]
It is noch betiid op ‘e moarn. Mei slûge eagen sjoch ik nei bûten. De snie en froast komme my temjitte. Nei dat ik de nediche kofje hân ha en noch ris nei bûten sjoch, bin ik ferwûndere oer it moaie winterbyld. Ik ha noch nea san fûgels by elkoar sjoen. Koalmezen, mosken, roeken, eksters [Lês mear »]