San dikke tsjien jier ferlyn kaam de soan thùs mei in kado. ‘Foar mem,’ sei er en sette in grutte doaze midden op tafel. ‘Wer is dat foar?’ sei ik, ‘ik bin net iens jierdei.’ ‘Pak mar ùt.’ sei er. Nei dat de tafel beseit wie mei wiete boltsjes skûm komt er in grut skerm…
Yn in rûnte fan tachtich jierrigen bin ik oan it foarlêzen ût Tidenhawwetiden. De measten lju sitte yn in oanpaste wein as hawwe de rollator under hannerik. De iene is noch hiel skerp fan geast en de oare lit de wurge holle al gau hingje. Myn freondinne lêst foar yn de Hollânske taal en ik…
Kloften folk steane op brêgen en bermen en hingje yn lantearnepeallen. En dat allegearre om mar in glimp op te fangen fan de swimmer dy iensum troch it wetter ploetert. En dat docht er allegearre foar minsken dy de freselike sykte kanker hawwe as oan stoan binne. Yn tinzen swim ik mei him mei troch…