“Hy hat my ferrekte sear dien.” seit er. Ik stean by myn freon, de Spjirrebeam. “Hoe no?” sis ik. Hy sjocht er ûnwanmoedich ùt. Ja, sis mar oant syn woartels ta kwetst. “Wat is er oan de hân? Fertel it my no mar. Do kinst my dochs alles fertelle.” sis ik. Hy seit neat. Mar troch…
“Sy hat my noait lije mocht.” seit in freodinne tsjin my. We sitte bûtendoar oan in bakje kofje. De sinne sakket nei ûnderen en de fûgels binne ta rêst kaam. It wurd stil om ùs hinne. It is in momint fan fertroulikens. Dy mominten komme amper foar yn dizze jachtige tiid. “Nuver net?” giet se…
Hoe no fierder? Nei al dy dagen fan oarlochsbetinkings en befrijingsfeesten bliuw ik mei in leech gefoel achter. Gefoelens dy oer elkoar hinne rôlje. Mei al dy ferhalen fan minsken dy de ferskriklikste dingen meimakke hawwe, moat ik de oare deis al wer oan `e Oranjekoeke en de Oranjebitter. Ik wit net hoe jimme der…
Dizze fraach waard yn de media stelt. We hawwe it oer de hûnderden flechtelingen dy `t ùs lân oerstreame. We kinne de ferskriklike bylden en sjogge der dei yn dei ùt nei. It wurd al gewoante, it heard by it deistige nijs sa as by it waar en wat docht de rinte. We binne der allegearre…