Yn de âlde pastorije fan de Herfoarme tsjerke fan myn doarp ha wy it libben fiert. Myn skoansuster waard tachtich jier en dat ha wy witten. De hiele famylje, buorlju, goedkunde en wa`t mar koe kaam er op ôf. Hja hawwe dan ek hun hiele libben lang yn it doarp wenne. Troud, bern krigen en fan…
“Mem, is it wier?“, freget myn soan. “Wat is wier?” Hoe faak wurde jo frege: “Is it ek wier?” Ik ha al es heard dat ferslachjowers noait sizze meie: “Ik wit it net…” Ek menisters moatte dat omsile. Doe`t ùs bern lyts wiene moasten jo altiid in andwurd jaan. As jo it andwurd wisten as nèt. Sei…
“Mem, hat dy jonge bedoarn“, sizze syn bruorren . Hoe faak ha ik dat net hearre moatten ? It giet oer hun jongste broer. Dy woe faaks nèt omtlyk. Doe hy in puber wie hiene wy gau ris de hannen fol oan him. Hy wie oars as syn broers. Hoe lyts hy ek wie, hy…
“Past it dat ik efkes om in bakje kofje kom?“, freechje ik myn soan. In jier al wat allyn hawwe hy en syn broer elk in flatsje kocht yn it selde kompleks. De wenten wiene tige fertutearze en waarden spotgoedkeap ferkocht. Tsjin de âldste soan seine wy: “Soe sto dat wol dwaan?” , wittende dat hy…
Op myn fraach wannear sy fan plan binne te kommen, seit hy wat kitelich: “Mar wy binne dochs krèkt west!” Ja jonge, dat is ek sa: it tsjit my ynienen wer yn`t sin. In pear wike allyn kamen sy unferwachts thùs mei twa hûnen dy hja ùt Portugal adopteare hiene. Mei ùs eigen twa hûnen…