De taksje bringt my thus. Dit kear tref ik in aerdich, sympathyk frommeske. It klikke foartendaliks tusken ùs. Oer en wer ferthelje wy wer `t wy weikomme en berne binne. En as blykt dat wy ùt it selde doarp komme binne de ferhalen net fan ‘e loft. “Myn âlden wenje der noch.” seit se….
Mei in karre fol lege flessen besykje ik by de container te kommen. Bergen krystbeamen lizze hjir en der ferspraat oer de wei. Grutte en lytse, se lizze allegearre troch elkoar. Wylts ik by de bulte stean te sjen komt in âld mantsje by my stean. “Der is noch gjin earmoede, hè?” seit er en knikt nei…
Sa as by elke jierwikseling ferhelje BN-ers oer hun goeie foarnimmens. De iene wol mear thus wêze, de oare wol oan de line dwaan en sa foart hinne. “Hoe stiet it mei dy?” seit myn ratio dy altiten as in skaat achter my oan rint. Ik wurd ûnrêstich en nim noch mar in glês wyn. Ik…
Wat weemoedich rin ik mei Max de lêste rit foar de nacht. Oeral binne de hûzen ferljochte want de Kryst komt er oan. Leauwige as onleauwige, we dogge allegearre mei oan de gekte fan it ljocht. It iene hûs is mear ferljochte as it oare. It falt my op dat er dit jier mear fersiert…
Foar it earst yn myn libben sil ik interviewt wurde. Foar de televyzje is dat in gewoane saak fansels. Mar it wurd wat oars as jo sels it ûnderwurp binne. Wy hawwe yn ùs omjouwing in nije glossy wykkrante krige. En der hearre ynterviews yn fansels. En omdat wy yn in jonge buurt wenje en…