San dikke tsjien jier ferlyn kaam de soan thùs mei in kado. ‘Foar mem,’ sei er en sette in grutte doaze midden op tafel. ‘Wer is dat foar?’ sei ik, ‘ik bin net iens jierdei.’ ‘Pak mar ùt.’ sei er. Nei dat de tafel beseit wie mei wiete boltsjes skûm komt er in grut skerm…
Sûnder reden, gjin hurde nùtsjeboel as sa, falt er in fulling ùt myn kies. In pear dagen letter noch ien, en omdat ik grutsk bin op myn eigen gebit meitsje ik my der soargen oer. Ik gean nei immen ta fan it âldereinhûs, dy my miskyn fierder helpe kin. In skofke letter komt se werom en…
Hat mem ek boadskippen nedich?,’ freget soan T. ‘Ja,’ sis ik, ‘mar do meist er net yn. It gebou is sletten.’ ‘Wat hat mem nedich?,’ freget er en ik neam de meast unnutte saken op. Efkes letter krij ik it berjocht; ‘Ik kom er oan, hear !’ Ik set my foar in raam wat in…
Yn in rûnte fan tachtich jierrigen bin ik oan it foarlêzen ût Tidenhawwetiden. De measten lju sitte yn in oanpaste wein as hawwe de rollator under hannerik. De iene is noch hiel skerp fan geast en de oare lit de wurge holle al gau hingje. Myn freondinne lêst foar yn de Hollânske taal en ik…